Teaching practice second phase-First week

 രണ്ടാംഘട്ട ടീച്ചിംഗ് പ്രാക്ടീസിന്റെ ആദ്യത്തെ ആഴ്ച സന്തോഷമാണോ ദുഃഖമാണോ തന്നതെന്ന് ചോദിച്ചാൽ ദുഃഖമാണ് എന്ന് തന്നെ പറയേണ്ടിവരും.ആദ്യത്തെ ദിവസം സന്തോഷത്തോടുകൂടിയാണ് ഞാൻ സ്കൂളിൽ എത്തിയത്.ഹാജർ വച്ചതിനുശേഷം എനിക്ക് അനുവദിച്ച് തന്ന അധ്യാപികയെ കാണാനായി പോയി.അവിടെ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത  സംഭവമാണ് നടന്നത്.മറ്റൊരാൾ  തെറ്റിന്റെ പേരിൽ പഴി കേൾക്കേണ്ട അവസ്ഥ .ആദ്യത്തെ ദിവസം തന്നെ ഉള്ളിൽ പേടി കടന്നുകൂടി ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങൾ എങ്ങനെയായിരിക്കും എന്ന് ഭയവും ഉണ്ടായിരുന്നു.ആദ്യത്തെ ദിവസം ഒരു ക്ലാസിലും കയറാൻ ടീച്ചർ അനുവദിച്ചില്ല.രണ്ടാമത്തെ  ദിവസം പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ആയിരുന്നില്ല.ഒരുപക്ഷേ തെറ്റ് ചെയ്യാത്തതിന്റെ പേരിൽ എന്നെ പഴി പറഞ്ഞതു കൊണ്ടായിരിക്കും ടീച്ചർ രണ്ടാമത്തെ ദിവസം ഒന്നും തന്നെ പറഞ്ഞില്ല.എന്നെ ക്ലാസ്സിൽ കയറാൻ അനുവദിക്കുകയും സാധാരണപോലെ പെരുമാറുകയും ചെയ്തു.ആദ്യം ഉണ്ടായിരുന്ന പേടി പതിയെ പതിയെ മാറാൻ തുടങ്ങി.സ്കൂളിനെയും  മനസ്സിലാക്കി തുടങ്ങി.അപ്പോൾ അതാ വിജി ടീച്ചർ ഒബ്സർവേഷൻ ആയി എത്തി.വളരെ നന്നായി ക്ലാസ് എടുക്കാൻ സാധിച്ചു.ടീച്ചർ അധികം കുറ്റങ്ങൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.ക്ലാസ്സ് നന്നായി എടുക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷവും അഭിമാനവും തോന്നി.ആ ദിവസം എൻറെ ഹൃദയത്തിൽ സ്പർശിച്ച മറ്റൊരു സംഭവം ഉണ്ടായി.ടീച്ചർ  ഒബ്സർവേഷന് വന്നപ്പോൾ 8 A ലെ കുട്ടികളുടെ പിടി പീരീഡാണ് ഞാൻ എടുത്തത്.അവസാനത്തെ എൻറെ പീരീഡ് ഞാൻ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ കുട്ടികൾഅവസാനത്തെ എൻറെ പീരീഡ് ഞാൻ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ കുട്ടികൾക്ക് പോകണം എന്ന് വാശിപിടിച്ചു.എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാത്ത ധർമ്മസങ്കടത്തിൽ ആയി ഞാൻ.കുട്ടികൾ വളരെ ദേഷ്യത്തിലും വാശിയിലും ആയിരുന്നു.ഞാൻ ക്ലാസ്സിൽ കയറി കുറച്ച് സമയം മിണ്ടാതെ നിന്നു. പതിയെ കുട്ടികളെല്ലാം അവരവരുടെ സ്ഥാനങ്ങളിൽ ഇരുന്നു.പതിയെ ടീച്ചറെ പഠിപ്പിച്ചു എന്ന് അശരീരികൾ മുഴങ്ങി.ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.ശേഷം ഞാൻ എന്റെ അവസ്ഥ കുട്ടികളോട് തുറന്നു പറഞ്ഞു.കേട്ട ശേഷം എല്ലാവരും ഒരേ സ്വരത്തിൽ എന്നോട് മാപ്പ് പറഞ്ഞു.പിന്നീട് അവർക്ക് എന്നോട് വല്ലാത്ത സ്നേഹം ആയിരുന്നു.അടുത്ത ദിവസം കുട്ടികൾ എന്നെ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതായും സ്നേഹിക്കുന്നതായും എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസങ്ങളിൽ കുട്ടികളുടെ സർഗ്ഗവാസന പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി അവസാനത്തെ പീരീഡ് ഒരു പ്രോഗ്രാം ഉണ്ടായിരുന്നു.8 Aലെ കുട്ടികൾ അവരുടെ പ്രോഗ്രാമിനായി എന്നെ ക്ഷണിച്ചു.ഞാൻ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി.ബോർഡിൽ എൻറെ പേരൊക്കെ എഴുതി എന്തു പറയണമെന്ന് അറിയില്ല.ആ സംഭവത്തിനുശേഷം കുട്ടികൾ എന്നെ വളരെയധികം സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി.ഞാൻ അവരെയും.ഇനിയുള്ള ആഴ്ചകളും ഇത്തരത്തിൽ മനസ്സ് നിറയുന്ന അനുഭവങ്ങൾ തരട്ടെ എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.